...ponieważ mogę...

Czytam bardzo dużo książek. Nawyk ten został zaszczepiony we mnie już we wczesnym dzieciństwie. Alfabet poznałam zanim poszłam do szkoły i zdążyłam do tego czasu parę razy przeczytać elementarz. Potem czytałam książki z domowej biblioteczki (jakieś bajki dla dzieci), a jeszcze później moja mama zrobiła wspaniałą rzecz tj. zapisała mnie do publicznej biblioteki w sekcji dla dzieci. Tam już buszowałam między regałami bez ograniczeń. Myślę, że dzięki temu, że tak wcześnie odkryłam książki i wspaniały świat, który oferują, lektury nie zdołały mnie zabić. Wiele ludzi zniechęca się do czytania, bo mają jednoznaczne skojarzenie książek z lekturami szkolnymi, które (nie oszukujmy się) mają wartość, ale raczej są mało interesujące dla młodego pokolenia. Z książkami wiążę jeszcze jedno przekonanie tj. z każdej książki można coś wynieść, każda czegoś uczy. Może to być odwaga opisywana w książkach Tolkiena lub pojedyncze cytaty z kryminałów Chmielewskiej i nie tylko. Zawsze jest coś, co zwraca moją uwagę.

Ostatnio nadarzyła mi się okazja, aby przeczytać trylogię Greya. Nie chcę wnikać w to, co myślę o tych książkach. Bo ja pomyślę A, ktoś pomyśli B a jednocześnie tematyka tej trylogii jest tak specyficzna, że każdy obawia się bronić swojego zdania… Co więcej, okazało się, że chcąc przeczytać te książki (z racji dużego rozgłosu, jaki został wokół nich zrobiony), naraziłam się na komentarze w stylu: Ty chcesz to przeczytać?! No wiesz! Po co Ci to? Chyba zmienię o Tobie zdanie. Nie dałam się, zadając pytanie: A Ty przeczytałaś? Padła łatwo do przewidzenia odpowiedź: Nie. Więc dlaczego mnie oceniasz? Dlaczego oceniasz książkę po okładce? Nie lubię polegać na opiniach innych. W przypadku recenzji filmów w ¾ nie zgadzam się z recenzentami i zajmuje odmienną pozycję od nich. Mnie się podoba, im nie; oni zachwalają, ja bezwzględnie krytykuję.

Wracając do wątku Greya, nie będę zdradzać fabuły, psując tym samym „zabawę” innym. Z kolei Ci, którzy ją znają, wiedzą co na jej temat myśleć. Gdyby zadać pytanie: co można wynieść z takiej książki? To pewnie padłaby przesłodzona odpowiedź, że miłość zwycięża wszystko. Co w moim odczuciu (chociaż uwielbiam happy end) było przegięciem. Dlatego osobiście nie uznaję tego za wartość tej książki, bo jest to wątek zbyt naiwny. W tych książkach moją uwagę zwróciło co innego. Charakterystyczne słowa, które padają co pewien czas we wszystkich trzech częściach: ponieważ mogę.

Nie zdradzę zbyt wiele, jeżeli dla niewtajemniczonych powiem, że cała fabuła dotyczy dwóch osób: nieprzeciętnie bogatego Greya i zwyczajnie zarabiającej Anastazji. Za każdym razem, kiedy Grey korzysta ze swojego majątku, to załatwiając lot helikopterem, to kupując dziewczynie samochód, to robiąc sobie wagary od pracy, na pytanie dziewczyny dlaczego? Niezmiennie odpowiada: ponieważ mogę.

Nie myślcie jednak, że ta jego nonszalancja jest wynikiem tego, że posiada ogromny majątek i może nim rozporządzać jak tylko pragnie. Nie chodzi też o to, że pieniądze dają mu poczucie wolności. A przynajmniej ja tak to odbieram. Według mnie każdy z nas mógłby powiedzieć, że robić coś, ponieważ może.

photo

Te dwa słowa kojarzą mi się z wolnością, wynikająca z tego, że takie przysługuje nam prawo (jesteśmy wolni; mamy własną wolę i możemy robić, co chcemy). To skłania z kolei do refleksji, aby docenić to, co mamy. 

 

„Idę na spacer, ponieważ mogę. Jest piękna pogoda, a ja mam nogi i mogę się samodzielnie przejść.”
„Spędzę weekend z rodziną, ponieważ mogę. Posiadam rodzinę, która zawsze mnie wspiera.”
„Idę na studia, ponieważ mogę. Moi rodzice pracują, zapewniając mi utrzymanie i stwarzając warunki do studiowania zamiast kazać iść do pracy zaraz po zakończeniu liceum.”

„Kupiłam dla Ciebie prezent, ponieważ mogę. Nie był drogi, a ja chcę Ci pokazać, że jesteś dla mnie kimś ważnym.”

Słowa „ponieważ mogę” pokazują jak wiele możliwości mamy w życiu. Pokazują, że to, co robimy – robimy, bo chcemy a nie że jesteśmy zmuszani. Nadają codzienności innego wymiaru. Zwracają uwagę na to, że to my kierujemy własnym życiem, a nie ono nami. Czego więcej można chcieć?

I jeszcze jedno. Czasem warto zrobić coś niecodziennego, nie wpisującego się w kanon zwyczajnego postępowania; może nawet coś odrobinę szalonego? Zrobić to tylko dlatego, ponieważ mogę. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że wydarzy się wtedy coś wspaniałego ;-) Przekonałam się o tym już nie raz, a Wy?

PS. Miałam obawy przed opublikowaniem tego wpisu, bo Grey potrafi dzielić ludzi. Mam nadzieję, że Wy nie ocenicie mnie po tym, że zdecydowałam się przeczytać taką a nie inną książkę. Zresztą pragnę podkreślić, że ten wpis nie ma na celu promocji czy zachęcania do jej czytania. Chciałam tylko nakreślić tło do sytuacji, a sam tytuł wpisu nie brzmi przecież „50 twarzy Greya”, tylko „ponieważ mogę”. Prawda jest taka, że czasem znajdujemy inspirację w przedziwnych miejscach…