Aloha! Ciesz się życiem!

Gdybym zadała pytanie „do kogo się zwrócisz z zepsutym samochodem?”, bez zastanowienia odpowiedziałbyś, że do mechanika. Być może masz jakiegoś sprawdzonego i podałbyś mi adres.
Gdybym spytała „do kogo idziesz, kiedy jesteś chory?”, dałbyś mi namiar na swojego lekarza.
Gdybym zapytała „kto mógłby mi pomóc w odnalezieniu wewnętrznego spokoju?”, odesłałbyś mnie do… księdza i konfesjonału. Albo na kozetkę do psychologa. Pół biedy, gdyby to był jeszcze coach. Obawiam się jednak, że i tak zmarnowałabym tam swój czas. Poprawna odpowiedź powinna brzmieć: do eksperta. Czyli do kogo? Do Hawajczyków!



Mam nadzieję, że pojęcie „filozofia Aloha” zabrzmi dla Was równie intrygująco jak dla mnie i skusicie się na przeczytanie tego wpisu, bo Hawajczycy zaskakują swoim (tak bardzo odmiennym od naszego) podejściem do życia.

Słowo „aloha” znam głównie z filmów i wiem, że oznacza powitanie lub pozdrowienie. Jak się okazuje nie tylko, bo „aloha” to tak naprawdę cała filozofia życia. W znaczeniu dosłownym to „alo” – dzielić, „ha” – oddech, czyli starając się przybliżyć sens odrębnych słów, to cieszenie się życiem i tym, co tu i teraz. Nie należy planować zbyt odległej przyszłości. Filozofia Aloha skupia się na przesłaniu: Żyj w zgodzie ze wszystkim – bądź częścią natury, która Cię otacza.

To, co uważam za piękne to fakt, że Hawajczycy autentycznie stosują się do zasad Aloha i dzięki temu stanowią żywy dowód, iż tak naprawdę można żyć. „Hawajczykom do życia potrzebne są proste rzeczy: piękna pogoda, zjawiskowa przyroda, wysokie fale i brak pośpiechu.” Czy można prościej, a jednocześnie czy można piękniej? W jednym z artykułów, które przeczytałam, autorka tekstu wybrała z tej filozofii takie oto przesłania:

Po pierwsze: Żyj w teraźniejszości

Hawajczycy żyją tu i teraz. Takie podejście nie pozwala odczuwać niezadowolenia z przeszłości ani obawiać się przyszłości – jednym słowem rozwiązanie idealne, poparte znanymi słowami:

„wy macie zegarki, ale to my mamy czas”.

Poza tym Hawajczycy ufają… sobie i swojemu sercu, a przejawia się to w przekonaniu, że wszystko co ich spotyka dzieje się po coś.

Po drugie: Problemy nie istnieją

Pod pojęciem problemu kryje się sytuacja, z którą chwilowo nie potrafimy sobie poradzić – obojętnie czy poprzez znalezienie rozwiązania czy jej akceptacji. Jeżeli pozwolimy, by w naszej głowie pojawił się napis: problem, to sami sobie dostarczamy zbędnego stresu, niezadowolenia i blokujemy własną energię do poszukiwania rozwiązania.
Jednak akceptacja w tym wypadku nie polega na bierności czy uległości. Chodzi o akceptację, że tak jest – a skoro jest, to jest po coś. Złoszczenie się lub użalanie jest bezcelowe, bo służy jedynie podsycaniu negatywnych emocji, a więc jest zaprzeczeniem poszukiwanego wewnętrznego spokoju.

Po trzecie: Zaakceptuj siebie i otoczenie

Nie jestem doskonała. Ty też nie. Twoi przyjaciele również zawodzą. Danie sobie (i innym) prawa do bycia „ludzkim”, by nie zawsze sprostać wymaganiom likwiduje wiele sytuacji, w których niepotrzebnie odczuwamy złość. Niepotrzebnie, bo czy jesteśmy w stanie kogoś zmienić?

Po czwarte: Pielęgnuj relacje międzyludzkie

Porozumienie i harmonia z innymi ma ścisłe powiązanie z poczuciem wewnętrznego spokoju. Sama nie wiem co jest pierwsze: odczuwamy radość, że możemy dzielić swój sukces z kimś innym czy też właśnie bycie z drugą osobą nas uszczęśliwia? To co wiem na pewno to, że człowiek jest istotą stadną i nie potrafi żyć w pojedynkę.

Po piąte: Zrozum zasadę ha’aha’a

To nic innego jak wewnętrzne przekonanie, że na świecie jest dostatecznie dużo wszystkiego, a więc nie musimy ze sobą o nic konkurować – dla każdego wystarczy.

„Hawajczycy przekonują, by zaufać, że nie musimy walczyć, udowadniać swojej wartości ani się porównywać z innymi. W końcu tak jak każdy inny człowiek jesteśmy ważni i wyjątkowi. Ale to też oznacza, że nie jesteśmy warci więcej niż inni. Aby doświadczać obfitości, warto rozwijać skromność i pokorę, które pozwalają nie wywyższać się ponad innych, a zamiast tego odczuwać wdzięczność.”

Po szóste: Pamiętaj o Ho´oponopono

Zasada Ho´oponopono mówi, że wszystko we wszechświecie jest ze sobą połączone i w ciągłej interakcji. Jeśli jesteśmy „pono” – w równowadze – to cały nasz świat też jest „pono”. Dlatego nieraz można spotkać się ze zdaniem, że nasz świat zewnętrzny jest odzwierciedleniem naszego świata wewnętrznego.

Dla chętnych, którzy chcieliby poczytać coś więcej na ten temat – polecam tekst blogerki (która zainspirowała się tym samym tekstem, co ja) o siedmiu zasadach Huny, bo opisała je w bardzo przystępny sposób. Nie chcę powielać dobrze napisanego tekstu, a całość łączy się ze sobą – momentami troszkę dubluje.

Korzystałam z: [1] [2] [3] [4] [5]