10 błędów Blogera. Ja je popełniłam, ale Ty nie musisz.

Prowadzenie bloga to czasochłonne zajęcie, które dostarcza mnóstwo frajdy. Jeżeli jest inaczej to znaczy, że blogowanie nie jest dla Ciebie lub popełniasz jeden z poniższych błędów, które tę radość odbierają. 

Ostatnio wspomniałam, że jestem przykładem Blogerki, która złamała prawie cały „branżowy” dekalog (o ile takowy, by istniał). Nie byłabym jednak sobą, gdybym czegoś z tej lekcji nie wyciągnęła. Wiele osób pisze o tym dlaczego ich blog w ostatnim roku świetnie się rozwinął. Ja pragnę napisać o tym, co zrobiłam źle, bo wierzę że moje błędy mogą pomóc innym. A nawet gdyby nie udało Ci się przed nimi ustrzec, to pamiętaj, że nie myli się tylko ten, kto nic nie robi.

Przypuszczam, że można byłoby stworzyć listę nawet 102 błędów i „złotych rad”, ale mnie zależy na absolutnym minimum – tym najważniejszym, ale i tym najłatwiejszym do naprawy. Szanując Twój czas, przechodzę do konkretów.

1. Pisanie, kiedy masz ochotę

Najważniejsze co robi bloger i z czego jest znany to pisanie. Co do tego nikt nie ma wątpliwości i zawsze w poradnikach dla początkujacyh Blogerów pojawi się rada, by pisać, pisać, pisać… Nie sposób się z tym nie zgodzić, bo zazwyczaj z początku głowa pęka nam od pomysłów. Potem pojawia się pierwszy kryzys, brak weny, dłuższy wyjazd i pisanie schodzi na drugi plan. Jeżeli blog był chwilową miłostką, to nie należy się tym martwić, bo było miło ale się skończyło. Trudno, w życiu zdarzają się większe dramaty. Kiedy jednak chcesz tworzyć w sieci unikatowe treści swojego autorstwa, to nie możesz stosować wymówki „e… dzisiaj mi się nie chcę”.

Z punktu widzenia Czytelnika: on nie wie, kiedy ma wejść na Twój blog, by przeczytać coś nowego. Wejdzie raz – nic nie ma; wejdzie drugi raz – znowu nic nie ma; wejdzie trzeci raz – naprawdę wierzysz, że wejdzie?

Z punktu widzenia Blogera: narzucenie sobie dyscypliny i regularne pisanie wpłynie na Twoją lepszą organizację. Skoro publikujesz w czwartki, to trudniej będzie Ci powiedzieć, że „dzisiaj nie mam weny”. Wiesz, że zdążyłeś już kogoś przyzwyczaić, że w czwartki ma co czytać. Nie ma znaczenia czy to będzie długi tekst czy krótki, czy zabawny lub poważny, czy udany lub niewypał. By wyróżnić się na tle przeciętnych blogów trzeba troszkę z siebie wykrzesać energii i nie ma to znaczenia, czy publikujesz raz w tygodniu czy pięć razy – ważne, by było regularnie.

2. Pozwalanie pomysłom na odejście w zapomnienie

Nienawidzę (dosłownie nienawidzę!) tego uczucia, kiedy leżę w łóżku i Morfeusz już bierze mnie w swoje objęcia a mnie do głowy przychodzi ciekawy pomysł na tekst… Przekleństwa samoistnie cisną się na usta, bo cały dzień myślę co by tu napisać i nic! A ledwo przyłożę głowę do poduszki, to pojawia się pomysł, któremu pozwalam zginąć śmiercią naturalną, bo jutro rano go sobie spiszę. Rano to jest figa z makiem, bo po pomyśle nie pozostały nawet ziarenka maku… Kto wie ile udanych pomysłów pogrzebałam, ponieważ nie było ich gdzie zapisać? A przecież można je zapisać choćby w telefonie – co jak co, ale jego zawsze mamy pod ręką. W domu wystarczy mieć jeden zbiorczy notes lub zeszyt i gromadzić inspiracje, które w swoim czasie zostaną wykorzystane.

3. Obawa przed krytyką

Nieraz usuwałam jakieś zdanie albo wręcz cały tekst, bo wydawało mi się, że mogą nie spotkać się z akceptacją.

Zastanawiałeś się kiedyś nad tym, co wyróżnia Twój blog na tle innych? Szablon? Tematyka? Zdjęcia? Styl pisania? Podczas mojego przyspieszonego kursu blogowania właśnie rozgryzienie tej odpowiedzi zajęło mi najwięcej czasu. Miałam wiele typów od tematyki przez styl pisania aż po stwierdzenie, że nie ma czegoś takiego. A potem nagle w ułamku sekundy zabłysła pewna myśl – ja. Moja osoba wyróżnia ten blog, bo tematyka jest powszechna, gotowe szablony mogą się powtórzyć, style pisania bywają podobne, ale nikt nie ma mojej osobowości. To czyni ten blog wyjątkowym. Twój blog jest niepowtarzalny, bo jego autorem jesteś Ty sam. To jaki jesteś, czym się interesujesz, jak piszesz, to wszystko składa się na Ciebie a pośrednio na blog. Dlatego nie powinieneś pisać w obawie przed krytyką. Blog to po pierwsze Twoje miejsce. Po drugie to miejsce Czytelnika. Ale dopiero po drugie.

Co do krytyki, ona zawsze się pojawi – prędzej czy później. Będzie konstruktywna lub bezzasadna. Wtedy przypomnij sobie, że blog to jest przede wszystkim Twoje miejsce i dopiero wtedy zdecyduj, co chcesz zrobić dalej - usunąć komentarz, zignorować lub na niego odpowiedzieć. Pisząc tekst, bądź sobą i nie myśl o krytyce – ona i tak pojawi się bez względu na to czy napiszesz, że lubisz kawę i nienawidzisz herbaty albo odwrotnie.

Zauważ również, że hejter wejdzie na Twój blog raz – może dwa. Ty prawdopodobnie jesteś na nim codziennie, więc kto powinien czuć się tutaj dobrze?

4. Ignorowanie Czytelnika

Pozwolę sobie pominąć kwestię odpowiadania na komentarze Czytelników, bo to oczywiste, że takie rozmowy wiele wnoszą i ożywiają blog. Poza tym, piszemy dla kogoś. Dla siebie też, ale jakbyśmy chcieli pisać tylko dla siebie, to pisalibyśmy w zeszycie – nie oszukujmy się.

Ignorowanie Czytelnika przejawia się jeszcze poprzez estetykę jak np. zielone litery na różowym tle, czego nie można przeczytać. To brak zdjęć, które czynią tekst „przyjaźniejszym” w odbiorze lub wrzucenie kilku zdjęć w różnym formacie, które tworzą przypadkowy zbiór. To również długie i rozwlekłe pisanie z mnóstwem wtrąceń, które niczego nie wnoszą do meritum tematu, a jedynie budzą zniecierpliwienie (w negatywnym znaczeniu) lub wręcz zniechęcenie przed czytaniem.

Estetyka jest kwestią sporną, bo każdy ma swój styl. Nie dyskutuje się na temat tego, który jest lepszy a który gorszy, więc trudno tutaj o jedną słuszną radę. Aczkolwiek podzielę się jednym spostrzeżeniem. Dowiedziałam się, że podział tekstu na podtytuły lub punktowanie czyni tekst łatwiejszym w przyswojeniu. Dzięki temu Czytelnik wie, o czym będzie cały tekst. Taki podział umożliwia mu przeskanowanie długich artykułów i przeczytanie tylko tych kwestii, które najbardziej go interesują. Plus, stosowanie podtytułów zmusza autora do uporządkowania tekstu, czyniąc go bardziej zwięzłym i przemyślanym. Co najbardziej mnie zdumiewa, to wraz z początkiem miesiąca zaczęłam stosować taki podział i zaraz pod pierwszym wpisem dostałam komentarz: „same konkrety, iście naukowe :) poruszasz tematy tak nieprzyziemne jak marzenia, aspiracje, jakbyś opierała się o dane statystyczne :) Te porównania i prostolinijność :) Świetnie się czyta.” Otrzymałam najlepszy dowód na słuszność tej tezy.

Co do estetyki zdjęć, to odkryłam ostatnio fantastyczny program do obróbki zdjęć (darmowy) oraz tworzeniu swoich własnych kartek. Żałuję, że nie odkryłam Canvy wcześniej, bo szczerze ją polecam. Obsługa jest banalna a stworzenie czegoś wyjątkowego zajmuję chwilkę czasu (a już na pewno mniej niż zabawa w Photoshopie, kiedy chcemy szybko zrobić jakiś drobiazg). No i posiada proste logowanie za pomocą Google+ lub Facebooka.

5. Nie kolekcjonowanie zdjęć

Zazdroszczę tym Blogerom, którzy umieszczają na blogu zdjęcia swojego autorstwa. Nie mają problemu z ich wyszukiwaniem w Internecie, z prawami autorskimi i linkami odwołującymi. Do niedawna jeszcze mi to nie przeszkadzało. Przez błąd nr 7 byłam zmuszona przejrzeć wszystkie swoje starsze teksty i ku mojemu zdziwieniu pewna ich część nie posiadała już zdjęcia. Okazało się, że strony przestały istnieć a moja metoda „kopiuj-wklej” dawniej bardzo szybka teraz okazała się zawodna, kiedy we wpisie nie było zdjęcia a ja nie miałam nawet pojęcia, co one przedstawiało… Aby się przed tym ustrzec, rób własne zdjęcia lub nie żałuj miejsca na dysku i zapisuj każdą jedną sztukę. To zaoszczędzi Ci utraty Czytelników, którzy nie spojrzą iż wpis jest z ubiegłego roku przez co pomyślą, że marny z Ciebie Bloger skoro nawet zdjęcia nie potrafisz poprawnie dodać.

Jeżeli nie masz czasu ani ochoty samemu bawić się aparatem, to polecam poniższe strony z darmowymi zdjęciami. Z części już korzystałam, ale część odkryłam dopiero przy moich ostatnich poszukiwaniach: Kaboompics, DesignersPics, Stockvault, Jest Rudo, Foter.

6. Nie dopuszczanie do siebie myśli o zmianach

Część z nas żyje w fałszywym przekonaniu, że zmiany są równoznaczne z porażką. Mało kto pomyśli, że to pewien etap ewolucji. Kiedy pieczesz ciasto po raz pierwszy, a ono nie wyrośnie, to możesz uznać je za porażkę i wyrzucić przepis. Możesz też przeanalizować temperaturę pieca, czas pieczenia, ilość dodanej mąki i proszku do pieczenia. Kiedy zdecydujesz się na drugą opcję i kolejne ciasto pięknie wyrośnie, to uznasz zmianę za porażkę czy ewolucję?

Zmiany są dobre, a mnie zrozumienie tego zajęło troszkę czasu. Wspominałam już, że jednym z moich ostatnich odkryć była zależność między zmianą szablonu a wzrostem kreatywności. Z zaskoczeniem odkryłam iż takie powiązanie faktycznie istnieje.

Zakładając blog mamy jako takie wyobrażenie o czym będziemy na nim pisać. Po roku, dwóch latach, pięciu może okazać się, że pierwotna tematyka już nas nie interesuje. To normalne, bo skoro my się rozwijamy , to siłą rzeczy blog również musi. Przypuszczam, że danie sobie zielonego światła na zmianę poruszanych przez nas zagadnień musi działać równie wyzwalająco na kreatywność, co zmiana szablonu. Nie bój się i eksperymentuj.

7. Wklejanie tekstu bezpośrednio z Worda

Czy ktoś potrafi mi podać bardziej klasyczny błąd? No właśnie! A mnie udało się dokonać tej głupoty. Zanim założyłam blog wiedziałam, że takich rzeczy zwyczajnie się NIE ROBI. Ale otworzyłam panel edycji w oknie pisaniu postu i wzdrygnęłam się na wygląd każdej kolejnej czcionki. Uznałam, że będę wrzucać je z Worda, bo tam jest ładniejszy tekst. Jakoś NIGDY nie przyszło mi do głowy, by sprawdzić, czy nie można przypadkiem dodać czcionki do bloga… Trudno kulturalnie wyrazić swoją złość, kiedy trzeba poprawiać wszystkie wpisy z ponad dwóch lat. Błogosławię fakt, że dotychczas niewiele pisałam, ale i tak poprawa głupiej czcionki zajęła mi tydzień czasu. Dlatego NIGDY NIE WKLEJAJ NA BLOGA TEKSTU BEZPOŚREDNIO Z WORDA. Naprawdę mam nadzieję, że nie popełnisz tego błędu, bo nie znam gorszego utrapienia.

8. Przekonanie, że wie się już wszystko

Założyłeś już bloga i wiesz jak pisać teksty, a do tego czasem wsadzisz zdjęcie. Naprawdę myślisz, że w związku z tym posiadłeś już całą wiedzę na temat blogowania? Ja tak właśnie myślałam, bo uznałam, że reszta dotyczy tych „wypasionych” blogów z własną domeną. CSS i HTML to były dotychczas dla mnie tylko fajnie zestawione ze sobą literki. Nic mi nie mówiły, ale i też nie czułam parcia, by cokolwiek więcej o nich wiedzieć. Okazało się, że delikatne liźnięcie tematu poszerza horyzonty i pozwala dostosować blog do moich potrzeb na całkiem zadowalającym poziomie. Nie trzeba wykupywać domen i szablonów, by mieć coś, co odróżnia nas od większości blogów. Nie wspomnę o dumie, kiedy grzebiąc w kodzie HTML szablonu coś tam pozmieniałam – ja kompletny laik! W Internecie jest naprawdę wiele życzliwych ludzi, którzy chętnie dzielą się gotowymi formułami na zasadzie „kopiuj-wklej” a jedyna trudność polega na odnalezieniu u siebie właściwego miejsca do wklejenia. Wprowadzając tutaj ostatnie zmiany nieocenioną pomoc znalazłam w tych dwóch miejscach: Hafija’s Blogger Design oraz Forum Blogowe.

9. Niecierpliwość

Umówmy się, że prowadzenie bloga jest pracochłonnym zajęciem. Dlatego musisz mieć czas, by dokonywać zmian i usprawniać to, co nie działa. Musisz mieć czas na grafikę – obojętnie czy robisz zdjęcia sam, czy wyszukujesz je z darmowych źródeł. Musisz mieć czas dla Czytelników, by czytać to, co piszą i odpowiadać. Musisz mieć czas, by poznawać inne (lepsze) blogi i inspirować się nimi. Musisz mieć czas pisać, ale nie byle jak stukać w klawiaturę a chwilę zastanowić się nad tym co chcesz tym tekstem przekazać, jakie emocje wywołać, jakie zachowania sprowokować. Do tego wszystkiego trzeba naprawdę sporo czasu, a żeby to jeszcze przyniosło efekt potrzebujesz morze cierpliwości.

10. Brak pytań

Nigdy nie zadałam sobie pytania: dla kogo piszę? Co mój świeżo opublikowany tekst wniesie w życie trzeciej osoby? Czy ta osoba trafi na blog tylko przez przypadek, zwiedziona obiecującym tytułem i przeciętną treścią? A może chwilę się zastanowi i spostrzeże, że w jej życiu czegoś brakuje? A gdyby tak znalazła u mnie rozwiązanie swojego problemu? Może kogoś zainspiruję? Może dobrze doradzę?

Dla kogo piszesz? Nie musisz dokonywać przekroju demograficznego Czytelników własnego bloga. Wystarczy, że Ty sam zastanowisz się kogo Twoje teksty mogą zainteresować (teraz i w przyszłości) i pisz do tej osoby.

Innym pytaniem jest: po co blogujesz? Ja uwielbiam pisać zarówno długopisem po papierze jak i palcami po klawiaturze. Lubię dzielić się swoimi przemyśleniami i lubię, kiedy wywołują one jakieś emocje. Lubię blogosferę i lubię poznawać innych ludzi. Lubię panujący tutaj klimat i lubię ten kawałek mojego świata. A Ty dlaczego blogujesz?



Powyższe błędy to wynik mojego doświadczenia. Nie udzielam „złotych rad”, bo od tego są poradniki. Przeczytałam takich kilka, przeanalizowałam moją obecną sytuację i dzielę się tym, co uważam za niezbędne minimum. Mam nadzieję, że wyciągniesz wnioski z moich lekcji i uznasz ten wpis za przydatny.