Czy jesteś statystycznym Blogerem?

Nie ma znaczenia czy Twój kontakt z Blogerami ogranicza się jedynie do czytania ich niektórych wpisów. Nie ma znaczenia, czy kogokolwiek znasz osobiście. W końce nie ma znaczenia również czy sam jesteś Blogerem. Bo dzisiaj dowiesz się (lub zweryfikujesz posiadaną wiedzę) o Blogerach, ale uprzedzam, że w przewrotny sposób. O tym jak są postrzegani, bo właśnie Twoje wyobrażenie o nich kształtuje opinie, które można usłyszeć na ich (nasz) temat. Już taka ludzka natura, że uwielbiamy generalizować i wsadzać jak największą grupę ludzi do jednego worka. Dlatego przekonajmy się, czy również Twoim zdaniem Bloger to osoba…

 

…z nadmiarem czasu wolnego.

Bloger kulinarny potrzebuje czas nie tylko na przetestowanie przepisu, ale i zrobienie odpowiedniego zdjęcia a czasem i nagranie filmiku, który uatrakcyjni przekaz. Nie wspominając o tym, że pewnie tacy Blogerzy nie publikują wszystkich przepisów, które wpadną im w ręce. Ważny jest dobór.

Bloger podróżnik potrzebuje czasu i funduszy (nawet jeżeli jest to podróż autostopem) na różnego rodzaju eskapady.

Bloger modowy potrzebuje przede wszystkim czasu na stylizacje i sesje fotograficzne. A jeżeli jest jeszcze skupia się na kosmetykach, to też najpierw przeszukuje Internet wszerz i wzdłuż w poszukiwaniu opinii i zachęcających recenzji.

Bloger recenzent musi mieć czas na czytanie książek czyli co najmniej kilka godzin tygodniowo.

Bloger sportowiec ma czas na ćwiczenia i zagłębianie się w nowinki świata kulinarnego, trochę motywacji, trochę mody, trochę psychologii.

…mało kreatywna.

Zauważyłeś, że obecnie duża część blogów charakteryzuje się minimalistycznym szablonem tj. białe tło, czarne (ew. ciemnoszara) czcionka i prosta grafika? Tak, wiem że sama taką posiadam. Bo przewrotnie – ta prostota mnie urzekła. To, że taki szablon sprawia iż blog jest bardziej czytelny a brak rozpraszaczy ułatwia przekaz treści jest całkowicie sprawą drugorzędną.

…przesadnie chwaląca się.

O czym pisze przeciętny Bloger? O sukcesach, o udanych podróżach, o nowych przygodach, o nabyciu pewnych umiejętności, o dobrych potrawach, o spadku wagi, o …. Ile można czytać o tym jak wszyscy mają idealne życie?

…mająca idealne życie.

Bloger kreuje się (niespecjalnie) na osobę, której wszystko wychodzi. To tak jakby miała czarodziejską różdżkę i czego by nie dotknęła, tam by wszystko się udawało. Sam powiedz, czy pamiętasz wpis, w którym Bloger opisuje dzień i między innymi wspomina o tym, że przypalił patelnię, potknął się przechodząc przez próg, został naciągnięty na 10 zł, dostał kiepską ocenę z egzaminu/sprawdzianu?

Blogerom wszystko się udaje.

…pisząca dla kaprysu.

Określenie to wybitnie pasuje do „lajfstajlowych” Blogerów, którzy z pozoru piszą o tym co im ślina na język przyniesie. Piszą o polityce, zakupach w sklepie spożywczym, przepisie na świąteczne muffiny, fajnym swetrze który widzieli w sklepie sieciowym, o tym jak skutecznie zarządzać swoim czasem. Pozornie nie ma w tym ładu i składu, więc pisanie i publikowanie jest traktowane jako czyjaś chwilowa fanaberia.

Czy zgadzasz się takim opisem?

Bo ja bardzo.

Jeżeli jesteś Blogerem, to wiesz że czas jest niesamowicie ważnym zasobem, który pozwala Twojemu blogowi na egzystencję. Musisz mieć czas na szukanie inspiracji, pisanie, poprawianie, pisanie, poprawianie, publikowanie, komentowanie i trzymanie ręki na pulsie. A to czy znajdziesz na to wszystko czas, bo masz mało zajęć (ewentualnie musisz się nauczyć lepszej organizacji czasu) to już inna kwestia.

Jesteśmy mało kreatywni w późniejszym etapie. Z początku kreatywność aż nas rozsadza i analizujemy każdy font, kiedy tworzymy szablon. Po jego zatwierdzeniu sprowadzamy wszystko do pewnych stałych schematów: standardowa czcionka, takie zaznaczenie na coś ważnego a takie na podział tekstu, zdjęcie zawsze tego samego formatu w tym samym miejscu. Dlaczego popadamy „w rutynę”? Po pierwsze pstrokate blogi źle się czyta. A po drugie oszczędzamy czas, bo czasem też musimy się przespać przed kolejnym dniem.

Chwalimy się każdą bzdurą jaka nam się udała. Czasem jest to niejedzenie słodyczy przez tydzień, kiedy indziej wygospodarowanie 15 minut dla siebie w ciągu dnia, a czasem rozmowa z szefem, na którą zbieraliśmy się od 2 tygodni. Lub okazyjny zakup ciucha lub kosmetyku.

Stwarzamy pozory tego, że mamy idealne życie. To nie to, że wszystko nam się udaje. My też chorujemy, my też nie zawsze jesteśmy asertywni, również zdarza nam się zarwać noc, a czasem nie wywiążemy się ze wszystkich obowiązków. Popełniamy błędy, kłócimy się, zapominamy o tym co dla innych ważne. My też jesteśmy ludźmi. Ale kto chciałby czytać o tym, że nasz dzień jest tak okropnie podobny do innego? Wreszcie kto chciałby czytać o swoim życiu? Przecież ma je na co dzień, a to już wystarczy.

Zdecydowanie piszemy dla kaprysu. Niektórzy nazywają to hobby, inni pasją a dla niektórych jest to tylko zainteresowanie lub szansa na pracę nad warsztatem literackim. Nie ważne jak finalnie zostanie to nazwane. Ważne, że zawsze zaczyna się od kaprysu: „może by tak coś napisać? Nie wydaje się to trudne.”

Co mówią statystyki?

Sieć reklamy na blogach BLOGmedia i zBLOGowani przeprowadziły badanie (rok 2014), które zostało przedstawione w zgrabnej grafice. Wynika z niej, że przeciętny Bloger jest kobietą w wieku 19-35 lat. Przede wszystkim zajmuje się tematyką kulinarną lub urodą. Lifestyle jest dopiero na trzeciej pozycji. Zdecydowana większość korzysta z platformy blogger, gdzie publikuje średnio dwa razy w tygodniu. Najbardziej aktywne Blogerki to panie między 26-35 rokiem życia. Co do najchętniej czytanych blogów to są to life stylowe i urodowe, które czytają przede wszystkim inne kobiety. Jedynie podróże i hobby są tematami tak samo interesującym zarówno dla Pań jak i Panów. To, co znacznie bardziej interesuje Panów jest kultura i sztuka, tutaj płeć piękna wykazuje znacznie mniejsze zainteresowanie (ciekawe dlaczego?).

Co mówisz sam/-a o sobie?

Jeżeli nie prowadzisz własnego bloga to nie identyfikujesz się z pierwszą częścią wpisu. Jeżeli jesteś Blogerem płci męskiej, nie identyfikujesz się z drugą częścią wpisu o statystykach. Jesteś indywidualną jednostką, teoretycznie wolną od stereotypów (bo takie zazwyczaj przypisuje się większej grupie osób). Dlatego zastanawiam się kim jesteś na co dzień? Wtedy kiedy odłączasz swój dostęp do komputera, jak możesz siebie określić?

W zeszłym tygodniu byłam na rozmowie kwalifikacyjnej. Spełniam kolejne swoje marzenie. Nie wiem ilu z Was pamięta jak sporo czasu temu wspominałam o moich początkach z wolontariatem i dlaczego robiłam to, co robiłam. W skrócie stało się tak, bo nie miałam możliwości wzięcia udziału w wolontariacie organizowanym przez Akademię Przyszłości. Przyjeżdżając do Krakowa miałam dwa marzenia, które chciałam spełnić. Pierwszym był SmokBlog, na którym już miałam okazję być. Drugim było zostanie tutorem (czyli Super W) i danie sobie możliwości zobaczenia jakby to było. Tak po prostu, bez specjalnych oczekiwań (i tak wiem, że życie mnie zaskoczy).

Pierwszym pytaniem na rozmowie kwalifikacyjnej było polecenie: opowiedz mi coś o sobie. Znasz to uczucie kiedy przed oczami przelatują Ci miliony obrazów, a Ty nie wiesz który wybrać? Widziałam zmianę swojego życia i przeprowadzkę do Krakowa, widziałam Koło i moją rolę koordynatora, widziałam naukę włoskiego, widziałam plany wyjazdowe do Włoch w przyszłym roku, widziałam swojego bloga. Widziałam to wszystko i właśnie o tym opowiedziałam. Dopiero po rozmowie zdałam sobie sprawę jak bardzo odmienna jest moja dzisiejsza odpowiedź od tej, którą udzieliłabym np. pół roku temu. To nie tak, że nie widziałam tych zmian. Widziałam, ale zawsze patrzyłam na nie tak jakby działy się obok mnie a nie jak to ja bym była w ich centrum.

Ja potrzebowałam kogoś, kto by mnie wprost zapytał „kim jesteś?”. Dlatego dzisiaj chcę Ci dać ten sam bodziec, który otrzymałam i zapytać Cię „kim jesteś”? Wpisujesz się w statystykę, czy jesteś kimś zupełnie innym? A przede wszystkim „jak Ci się podoba, to co widzisz i co mówisz o sobie?”, czy czujesz że wszystko idzie w dobrym kierunku?

Ostatnio też nauczyłam się jeszcze jednej rzeczy:

Im bardziej planowo ludzie działają, tym częściej zdarzają się im przypadki.
/Friedrich Dürrenmatt/

A rozmowa zakończyła się sukcesem i od stycznia ruszam z nowym zajęciem w moim wolnym czasie, którego jak wspólnie uznaliśmy – posiadam w nadmiarze.