O tej porze to...najbardziej chciałabym chcieć

Kiedy w ciągu dnia jest najtrudniej o energię? Kiedy najbardziej się nie chce? Kiedy zostaje podjęta decyzja o tym, jak będzie wyglądał cały dzień? Która pora dnia jest najważniejsza?

Rano i wieczór. Jednak każda z innego powodu.

Rano

Powszechnie wiadomo, że jak „sobie pościelisz, tak się wyśpisz”, a kto „wcześnie rano wstaje, temu Pan Bóg daje”. Tyle jeżeli chodzi o mądrości ludowe. A jakie znaczenie ma to, jak wygląda nasz poranek? Olbrzymie.

Rano możesz wstać za pomocą budzika, który trzy razy przełączysz na 10 minutowe drzemki zanim postanowisz ostatecznie wstać ze swojego wygodnego łóżka. Możesz też zerwać się na równe nogi, kiedy spojrzysz na zegarek i zrozumiesz, że zaspałeś. Niestety, ani jedna ani druga skrajność nie jest dobra. Przynajmniej ja tak to widzę, patrząc po sobie.

Dużo czytałam o tym co rano robić, aby dobrze nastawić się do dnia. Niestety większości z tych rzeczy nie miałam szans zastosować, chyba że wstawałabym o 5 rano, co trochę przekraczało zarówno moje zdolności jak i same chęci. Z długiej listy porad pozostały mi zaledwie dwa punkty, czyli wysypianie się (co wpływa na pozbycie się chęci do włączania trybu drzemki na budziku) i robienie dobrego śniadania. Z tym śniadaniem to nie chodzi o to, że to „najważniejszy posiłek w ciągu dnia”. Raczej o sprawienie sobie rano drobnej przyjemności. Zjedzenie czegoś smacznego wpływa na nastrój, żołądek i zadowolenie kubków smakowych ;-) Poza tym, u mnie w domu jest to jakieś 20-30 minut, które mam okazję spędzić z rodzicami i chwilę porozmawiać zanim ponownie się spotkamy po jakiś 8-10 godzinach.

photo

Lista z punktami dot. tego jak dobrze zacząć dzień jest długa i przeróżna. Proponuje się poranny chłodny prysznic dla rozbudzenia, wykonanie ćwiczeń fizycznych lub pobiegania w celu pobudzenia do wytworzenia hormonu szczęścia. Można przejrzeć poranną prasę i powoli zacząć się nastrajać do dnia. Można wypić kubek ulubionej kawy lub herbaty. Wszystko raczej z nastawieniem na slow. Rano powinno się mieć tyle czasu, aby pozwalał on na spokojne i stopniowe przygotowanie się na to, co nas w danym dniu czeka. Dlatego gwałtowne zrywanie się z łóżka, kiedy się zaspało przekreśla szansę na odprawienie czegoś, co nazywa się porannym rytuałem.

Poranny rytuał to nie żadne czary-mary. Rytuał nie sprawi, że wszystkie sprawy w ciągu dnia same się ułożą i to jeszcze po Twojej myśli! Nie sprawi, że partner przestanie narzekać a dziecko płakać. Nie sprawi, że wieczorem będziesz mniej zmęczony niż zazwyczaj. Poranny rytuał to coś, co pozwoli Ci na wejście we właściwe trybiki i to z dobrym nastawieniem do dnia. Wstać rano i zdążyć pomyśleć o czymś przyjemnym, co Cię w danym dniu czeka. Spojrzeć za okna i spokojnie pomyśleć co ubrać na taką pogodę. Zrobić sobie dobre śniadanie, które nie ograniczy się do wsypania mieszanki gotowych płatków i zalania ich zimnym mlekiem. Mieć chwilę na rozmowę z bliskimi i życzyć im dobrego dnia.

W wakacje trochę sobie z tym moim rytuałem odpuściłam i parę razy zdarzyło się, że jadłam śniadanie, oglądając serial czy czytając wiadomości w Internecie. Okazało się, że to co, wyczytałam jakiś czas temu a propos rozpoczynania dnia w taki sposób, naprawdę się sprawdza. I bynajmniej nie mam na myśli działania typu: kończę jeść śniadanie, ale serial taki fajny, to zobaczę drugi odcinek. Chodzi raczej o wpływ tego jednego odcinka na cały dzień. Nie wierzycie? A jednak. Ciężej zabrać się do czegoś konstruktywnego, bo jakoś się człowiek rozleniwia. Naprawdę nie pojmują na czym to polega, ale sprawdza się. Dlatego po odkryciu tej prawidłowości porzuciłam taki sposób „śniadaniowania się” i wróciłam do wcześniejszych śniadań z rodzicami ;-) A od października wracam do mojego całego rytuału.

Nie wiem ile macie obowiązków, jaki tryb życia prowadzicie i ile rzeczy rano musicie zrobić, ale może warto zastanowić się nie ILE macie do zrobienia tylko JAK to robicie?

Wieczór

Tu już sprawa wygląda zupełnie inaczej. Równie łatwo jest włączyć telewizor/komputer co rano i tym razem mamy świetną wymówkę: a) jestem zmęczony po całym dniu – należy mi się chwila rozrywki b) nic mi się nie chcę c) i tak nie warto zaczynać już nowego zadania.

Myślę, że w szczególności ten punkt c) jest zdradziecki. Z pozostałymi nie mogę dyskutować, bo nikt z nas nie jest robotem i potrzebuje odpoczynku i odcięcia się od całego dnia. A jak to robi, to już jego wybór. Natomiast punkt c) jest dla mnie nie do przyjęcia. I kiedy tylko łapię się na takim myśleniu od razu mówię sobie: a właśnie, że nie!

Wieczorem jest ciemno. Wieczorem jest chłodno. Wieczorem jesteśmy zmęczeni i już nie myślimy tak szybko, nie kojarzymy faktów. Wieczór z samego swojego jestestwa jest skazany na porażkę. Wielu go skreśliło i traktuje jako porę do „przeczekania” zanim pójdzie się spać.

Jednak są tacy, którzy się nie poddali. I nie mam na myśli tylko Blogerów, którzy wieczorem dostają weny i publikują posty. Jest też szereg innych osób. Ostatnio miałam okazję o 23:30 oglądać biegacza w czasie jego treningu. Wiem, że są tacy którzy lubią uczyć się/pracować późnym wieczorem, kiedy cały dom się wycisza i mają dla siebie upragniony spokój. Również można spotkać matki/żony, które godzą obowiązki domowe z zawodowymi i wieczorami piorą i gotują obiady na następny dzień.

Można? Można.

photo

Dlatego zadaj sobie pytanie, ile czasu tak naprawdę marnujesz w ciągu dnia? Ilu chwil nie przeżywasz w taki sposób, na jaki zasługują? Bo przecież życie mamy tylko jedno. A wygląd naszego szczęścia zależy tylko od nas ;-)