O szczęściu piszą ludzie szczęśliwi, czyli o nie wszystkie oskarżenia należy się gniewać

Nie wiem dlaczego kiedyś mi zarzucono, że „taaa… Ty to możesz pisać o szczęściu, bo jesteś szczęśliwa, ale gdybym ja chciał to zrobić, to nie ma na to szans.” A czy ktoś zastanawiał się nad tym dlaczego lekarzom nie zarzucamy iż piszą poradniki, ogrodnikom nie zarzucamy książek poświęconych pielęgnacji ogrodu, kucharzom książek z przepisami a dietetykom książek o racjonalnym odżywianiu? Z tego samego powodu nikt nie może Ci zarzucić, że piszesz o fotografii, podróżach, gotowaniu, szczęściu. 

Piszesz o tym, na czym się znasz albo co właśnie poznajesz. Bo przecież uczysz się przez całe życie. Dzielenie się swoim spostrzeżeniami ma swoje minusy. Każdemu, kto coś robi można przecież zarzucić wiele złego.  

Zarzuty wobec…  

Proponuję prześledzić drogę rozumowania stosowaną względem pewnych Blogerów:

Na pewno ci, którzy robią dobre zdjęcia nieraz słyszą, że takiemu to dobrze, bo ma super sprzęt to pewnie żadna trudność zrobić profesjonalne zdjęcie. Czym się tu chwalić? A photoshopa to pewnie co drugi potrafi sprawnie obsługiwać.

Gotując potrawy, które ładnie się prezentują a ich wykonanie nie powinno przysporzyć przeciętnemu Czytelnikowi wiele trudności, można spotkać się z zarzutem dotyczącym ilości podjętych prób i ogromu wiedzy. Toż to skandal tak się obnosić z tym, co się wie!

Wiesz, co zarzuca się podróżnikom? To największe lenie, bo tylko sobie jeżdżą z jednego kraju do drugiego i o nic nie muszą się martwić. Żadna rodzina, żadne rachunki, żaden szef. Przecież to skandal (może nawet większy niż poprzedni)!

Piszesz o kosmetykach? To pewnie wiesz, że możesz to robić tylko dzięki bogatym rodzicom, którzy sponsorują Ci zakupy ilości kosmetyków, która mało delikatnie wykracza poza przeciętną liczbę. A nawet jeżeli kupujesz je z własnych zarobionych pieniędzy, to i tak będziesz oceniania przez pryzmat takiej, która wiele nie wie o tym co pisze. Tak po prostu, bez powodu.

A może Twój blog nie ma konkretnego kierunku rozwoju, ale umieszczasz na nim za dużo pozytywnych treści? Wtedy też warto napisać, iż nic nie wiesz o życiu, bo rodzice Cię utrzymują, więc masz czas pisać o bzdurach.

Podporządkowałeś życie sportowi? W takim razie łatwo Ci pisać o nowych ćwiczeniach i wklejać swoje nowe zdjęcia z wysportowaną sylwetką, podczas gdy większość ludzi pracuje do późna i zajmuje się domem. W jakiej rzeczywistości żyjesz, że o niczym z tego nie wiesz a tylko dodajesz kolejne zdjęcie w ciuchach otrzymanych pewnie w ramach sponsoringu.

Piszesz opowiadania i nagle wydałeś książkę? No tak, to znaczy że już się sprzedałeś. Nie łaska pisać za darmo, bo wszystkim zależy na lansie.  

Jak często tłumaczysz się ze swojej pasji i sposobu w jaki ją wyrażasz? 

Bardzo często osoby, które już do czegoś doszły muszą się zmierzyć z sytuacją, w której wymaga się od nich tłumaczenia i kajania się. Bo należy się wytłumaczyć dlaczego nie chciało się pozostać w szeregu tylko zrobiło się ten jeden głupi krok do przodu. Krok, który umożliwił wszystkim innym wygodne i precyzyjne strzelanie do śmiałka-wariata.

A teraz, proszę Cię, zastanów się kiedy ostatnio speszyłeś się mówiąc o tym, co robisz „po godzinach” i to całkowicie legalnie, ale za to kompletnie bezpłatnie? Tak, mam na myśli blogowanie.

Zmieniając otoczenie i ludzi, postawiłam przeprowadzić eksperyment i oficjalnie przyznaję się, że jestem Blogerką. Określenie niepoważne w moim przypadku (póki co). Mówiąc o blogosferze, o tym jak się zmieniła w ostatnich latach, co mnie interesuje i jakie blogi czytam oraz dlaczego. Z początku wydawało mi się to dobrym pomysłem, by wyróżnić się z tłumu. Tym bardziej, że w ostatnim miesiącu poznałam kilkadziesiąt nowych osób, a najlepiej zapamiętuje się kogoś nietypowego. Nie przewidziałam tylko jednego. Jeżeli ktoś nie jest Blogerem, to blogosfera średnio go interesuje. Prawdopodobnie fascynację tym światkiem traktuje na równo jak świat gier online. W rezultacie otrzymuję… brak reakcji! Mnie się wydaję, że czynię rewolucję, a innych naprawdę średnio interesuje co robię. No chyba, że jesteś jedną z tych osób które posiadają kilka tysięcy followersów i istnieje szansa, że wchodząc w nowe środowisko poznasz jakiegoś swojego Czytelnika. Wtedy faktycznie możesz wywrócić czyjś świat do góry nogami.  

Czy brak fejmu powinien zniechęcać?  

Absolutnie nie! Z jednej strony słyszysz, że dobrze Tobie tak pisać o fotografii/DIY/ robieniu na drutach, bo masz czas/ zero zobowiązań/ zaplecze finansowe. Z drugiej strony, kiedy sam decydujesz się, by czymś się pochwalić spotykasz się ze zbiorowym milczeniem. Z powrotem wracasz na swoje miejsce w szeregu i wiesz, że to co piszesz nie jest niczym wyjątkowym. A jednak nie potrafisz powstrzymać uśmiechu, kiedy wystukujesz kolejne literki na klawiaturze.  

Zadanie, które otworzyło mi oczy  

W zeszłym tygodniu brałam udział w zadaniu grupowym, które polegało na tym, że mieliśmy ocenić co zmieniło się z naszym życiu i w nas samych na przestrzeni ostatnich 10-15 lat. Założenie zadania z góry było błędne, bo wg tego co odpowiedzieliśmy zostaliśmy rozdzieleni między dwie grupy: ta, która uważała że w ich życiu nic się nie zmieniło i ta, która uważała że zmiany nastąpiły. Zrobiłam błyskawiczny rachunek sumienia i uznałam, że zmian u mnie jest aż nadto. Poszłam do drugiej grupy i podczas dyskusji na temat tego, co się zmieniło okazało się, że byłam jedyną osobą na dziesięć, która uważała że zmiany miały charakter pozytywny.

Tworząc listę cech okazało się, że ludzie z mojego rocznika (lub niewiele młodsi) są teraz mniej aktywni poza zajęciami, wolą działać indywidualnie, mniej się angażują w koła lub piastowanie stanowisk, nie zabierają głosu na forum i okropnie przejmują się opinią innych (do tego stopnia, że nieraz rezygnują z działania). Był taki moment, kiedy po kwadransie wspólnej pracy chciałam zwyczajnie uciec z zajęć. To nie był mój świat ani mój tok myślenia. Przygnębiło mnie to jak bardzo jesteśmy zależni od tego, co ktoś sobie pomyśli na nasz temat.  

Kto o czym powinien pisać?  

A teraz sam odpowiedz sobie na pytanie kto powinien pisać o gotowaniu? Pasjonata czy student żyjący na słoikach, które zapakuje mu mama? Kogo chciałbyś przeczytać, poszukując informacji o prowadzeniu firmy: właściciela dobrze prosperującego przedsiębiorstwa czy pracownika pracującego na etacie i marzącego o tym, że kiedyś być może otworzy własny biznes. Szukając inspiracji zajrzysz do osoby, która od wpisów rozlewa łzy po stracie ukochanego, kończąc każde zdanie sformułowanie „życie nie ma sensu” czy u osoby, gdzie jest mnóstwo pozytywnych treści? 

Sekret

Powiem Ci sekret. Nikt nie jest szczęśliwy permanentnie. Szczęśliwym jedynie się bywa. A to i tak zależy od tego jak patrzysz na świat. I o tym jest ten blog – nie o szczęściu, a o sposobie postrzegania rzeczywistości. 


Z cyklu:
1. Sport może dać Ci szczęście. Nie wierzysz – spróbuj! Nie wiesz jak – przeczytaj!

2. Prezenty dają szczęście! Pytanie komu najbardziej?
3. Postanowienia noworoczne - źródło szczęścia czy frustracji?