Wielki świat - to chyba nie dla mnie

Oglądacie filmy, w których akcja dzieje się w wielkich miastach, pełnych wysokich szklanych wieżowców? Do tego świecące słońce, które się w nich odbija, sprawia że miasto wydaje się ładniejsze niż w rzeczywistości. W dole słychać hałas ulicy i widać zatłoczone chodniki, po których szybkim krokiem przemieszczają się przechodnie z obowiązkową kawą na wynos. Ja lubię takie filmy. Wielki świat przez ekran telewizora wygląda całkiem atrakcyjnie i wydawało mi się, że mogłabym się w nim odnaleźć. Moją teorię przetestowałam w zeszłym tygodniu, kiedy pojechałam zobaczyć mój najbliższy wielki świat - Warszawę. Wycieczkę zorganizowałyśmy w ramach studenckiego koła, do którego przynależę i pojechałyśmy w niewielkiej grupie, liczącej pięć dziewczyn.

Zaraz na początku chcę coś wyjaśnić. Ostatni raz byłam w Warszawie, mając zaledwie parę lat i nie bardzo posiadam wspomnienia z tamtego okresu. Niemniej mam dostęp do Internetu i wiedziałam, że Warszawa to żadne New York City. Naprawdę podeszłam do sprawy bardzo realnie. Co nie zmieniło faktu, że trochę się rozczarowałam...

Co sądzę o naszej stolicy po jednodniowej wycieczce?

 

Jeden dzień to zdecydowanie za mało na Warszawę

Spędziłam w niej 9h, przez cały czas chodząc, oglądając i próbując poznać atmosferę tego miasta. Tego ostatniego nie osiągnęłam.

 

Kiepskie oznakowanie miejsc wartych zobaczenia. 

Każde miasto posiada obiekty typu must-see i wszyscy turyści uznają je za obowiązkowy punkt wycieczki. W Warszawie to np. Park Łazienek Królewskich. Zdecydowanie brakowało mi drogowskazów, wskazówek, mapek. Czegokolwiek, co pokazywałoby, że stolicy zależy na tym, by się pochwalić tym, co posiada. Same miałyśmy raczej nieszczególną mapkę wydrukowaną z Internetu i raczej kierowałyśmy się tym, że podążamy w tym i tym kierunku – nieważne jaką ulicą.

 

Maj to chyba kiepski sezon na takie wycieczki, 

bo dużo dróg jest w remoncie. Ponadto same Łazienki – zarówno pałac jak i niektóre ścieżki były odnawiane lub remontowane. 

 

Centrum Nauk Kopernika zniechęciło mnie tak bardzo, 

że wątpię, że zechcę tam się kiedyś jeszcze wybrać. Ochroniarz wręcz nas stamtąd wyrzucił, oburzając się przy tym, że nie potrafimy czytać. Oszczędzę szczegółów, podsumowując, że było niesympatycznie. A wszystko dlatego, że nie miałyśmy wcześniej zarezerwowanych biletów…
 

Duży plus dla ludzi

Trafiłyśmy na wielu miłych osób, które chętnie nam wytłumaczyły jak dojść do niektórych miejsc (jak wspominałam – mapka była nieszczególnej jakości i zawiodła).
 

W powietrzu czuć pośpiech. 

Zawsze wydawało mi się, że jest to czysty wymysł, że wielkie miasta żyją szybciej. Ludzie, którzy tam mieszkają chodzą szybciej, mówią szybciej, gestykulują szybciej. Przekonałam się, że naprawdę coś w tym jest.
 

Ogrom miasta

Zdecydowanie za duże jak dla mnie. Uznałyśmy, że gdyby ktoś się mocno uparł, to prawdopodobnie mógłby spędzić całe życie w jednej dzielnicy, nie mając pojęcia o tym, co znajduje się w innych.
 

Parki

Tutaj ogromny plus. Byłam nimi oczarowana i to bez wyjątku. Najbardziej spodobał mi się Park Ujazdowski, w którym zrobiłyśmy sobie przerwę w drodze do Łazienek Królewskich. Poniżej zdjęcia - dość kiepskiej jakości, bo robione telefonem. Zapewne niektórym z Was się narażę, ale trudno: Park Ujazdowski spodobał mi się znacznie bardziej od samych Łazienek Królewskich.

Park Ujazdowski

Park Ujazdowski

Niezmiernie cieszę się, że dopisała nam pogoda, bo inaczej odległość, którą pokonałyśmy,zabiłaby nas, a tak tylko „lekko” zmęczyła. Nogi bolały, ale na twarzy był tylko i wyłącznie uśmiech, bo kiedy tak cudnie świeci słońce, nie sposób być ponurym.

Podsumowując, jestem zadowolona, że wreszcie udało mi się pojechać do Warszawy, bo z tym zamiarem nosiłam się już jakieś 2 lata, ale zawsze było „coś”, co nie pozwalało. Teraz wreszcie miałam okazję przekonać się, jak to wszystko wygląda i że wcale nie jest tak bajecznie jak na filmach. Wieżowce nie błyszczą się w słońcu. Jest ich tak mało, że w ogóle wyglądają na dzieło przypadku a nie jak element większej całości. Wiem, że aby móc coś ocenić, wpierw należy to poznać, a jeden dzień na poznanie Warszawy, to jak na samym początku wspomniałam, jest zdecydowanie za krótko. Potraktujcie powyższe punkty jako zbiór luźnych spostrzeżeń (takie pierwsze wrażenie, które wywarło na mnie miasto), a nie obiektywną opinię. Od zeszłego tygodnia zasypiam z myślą, że chociaż moje miasto nie jest wielkie, nie posiada wieżowców i co najgorsze nie ma w nich parków, to jednak wolę je znacznie bardziej od Warszawy. To tylko moje odczucia i jeżeli czyta mnie jakiś mieszkaniec naszej stolicy, to mam nadzieję, że się nie pogniewa za to, co napisałam.